De dagen vliegen voorbij en de snelheid waarmee de veranderingen in en om ons heen plaatsvinden, maakt dat niets blijft hangen. De veranderingen verlangen steeds meer van ons het moment zo goed mogelijk te leven en te beleven. Zoals je vroeger nog enige tijd kon na genieten van leuke ervaringen, is er niet meer bij. Althans, misschien nog wel maar veel minder dan vroeger. Laat ons vermogen om herinneringen op te halen ons steeds meer in de steek? Is het onze interesse die tegenwoordig niet verder reikt dan het moment van de beleving, of komen we steeds verder af te liggen van de wijze waarop wij interactief betrokken zijn en communiceren met de zeëen van informatie om ons heen? Het laatste is wat wij aan het beoefenen zijn naar mate wij verder groeien en steeds meer ‘hemel’ in ons en op aarde creëeren. We naderen de ontknoping individueel en collectief in een rap tempo waarbij iedere dag weer anders is en ook weer een oplossing brengt voor de vorige. En terwijl dat iets zegt over de snelheid waarmee alles nu moet worden afgewikkeld, zegt het nog niets over de totale resterende doorlooptijd van het proces. Maar waar we niet omheen kunnen is dat alles nu zo snel verandert en onvoorspelbaar is geworden, dat we kunnen verwachten dat de fundering van het oude niet lang meer stand zal kunnen houden. Met iedere uitademing van de door ons geabsorbeerde hogere frequenties zetten we een volgend ‘butterfly effect’ in gang met weer meer gevolgen binnen het geheel. Uitermate belangrijk dus om individueel te blijven werken aan jezelf totdat het begin van de omslag aanvangt. Met iedere verandering die wij in gang helpen zetten wordt er weer meer progressie geboekt in het geheel en dat brengt ook weer de afwikkeling van het proces dichter naar ons toe.
Maar wanneer wij ons meer naar buiten richten op dat wat gaande is en dat wat we mogelijkerwijs kunnen verwachten, dan vergeten wij het Carpe Diem, het plukken van de dag, maar dan met betrekking tot deze enorme veranderingen in jezelf. Natuurlijk is dit niet eenvoudig aangezien het moment gevuld is met invloeden van de continue veranderende wereld. Maar het richten van de aandacht op die wereld geeft betrokkenheid en betrokkenheid is direct ook een vorm van meebeleven of ervaren. Wijzer is het om terug te gaan naar het wezen van de verandering in jezelf. De veranderingen raken een ieder en zijn specifiek in hun uitwerking omdat we allen ook uniek zijn in de samenstelling die we zijn, ontstaan vanuit al onze geleefde levens, alle ervaringen, afhankelijkheden, opgedane wijsheid en/of gemiste kansen van groei. Eén van de meest belangrijke aspecten van de grote verandering is het besef dat je meeverandert, als je dat nu wilt of niet en dat het altijd maatwerk is. Voor iedereen geldt een uitgestippeld pad en een volgordelijkheid van vele mogelijkheden die zich aandienen om het einddoel te bereiken. Juist omdat er zoveel verschillende factoren meespelen in de groei van een persoon zoals reeds opgedane ervaringen en de mate van kennis en wijsheden, zal ook de weg naar het einddoel nooit dezelfde zijn als die van een ander. De verschillen kunnen klein zijn, maar ook erg groot.
Leven in het moment brengt je dichter bij je innerlijke verbinding die direct ook weer de poort vormt met je Goddelijke Zelf. Je bent dan minder afgeleid en de drang naar de uiterlijke vorm en ‘belofte’ van de veranderingen om je heen is dan minder aanwezig en zal op den duur helemaal afnemen. Dit geeft meer waarheid. En zeker door dichter bij je innerlijk klankbord te staan dan wanneer de informatie continu van buitenaf moet komen.
“Toekomst op aarde is tot nu toe als een lineaire lijn waarlangs alles vastligt binnen een bepaalde realiteit die u afloopt. Terwijl toekomst zoals u die nu ingaat er totaal anders uitziet. Toekomst waar u zich naartoe beweegt in de nieuwe wereld is synoniem voor Aanwezigheid. Wie namelijk in het moment, in het volledige Nu aanwezig kan zijn, valt daarmee samen, kan daardoor dat moment volledig begrijpen, daar besluiten door nemen en zo het volgende moment bepalen. Door optimaal aanwezig te zijn in het moment kan daaruit het volgende moment komen en zo schakelt u een aantal momenten aan elkaar die een richting geven. Velen op uw planeet hebben derhalve daar een taak in; om de onrust te helpen opheffen, om een brug te slaan naar gelijkgestemdheid en daarmee de afgescheidenheid op te heffen en om in Aanwezigheid een moment voor te bereiden dat het volgende moment ook zo kan bepalen dat deze in het Licht staat, of zoveel mogelijk in het Licht staat. Bij deze personen is de verhouding: veel universele weg en minder individuele weg.”
Velen zijn nog niet in staat om informatie tot zich te nemen en tegelijkertijd ervoor te zorgen dat die informatie géén invloed heeft op op hun innerlijke waarneming door middel van vorming van beelden, gedachten en verwachtingen. Vaak zijn er enkele informatiebronnen die dicht tegen je eigen mening aanliggen en steeds weer met je meeresoneren. Dat kunnen bronnen zijn die van tijd tot tijd helpen om je eigen waarneming te bevestiging. Wanneer echter de informatie divers is, vanuit verschillende bronnen, dan is de mogelijkheid tot twijfel en verwarring ook groter, dan ontstaat er eerder onrust en onvrede over je eigen weg die al zo gevoelig is en niet veel kan hebben. Dit wordt veroorzaakt doordat de informatie eerst nog de afstand tot je eigen klankbord moet overbruggen om één te kunnen worden met je eigen innerlijke waarneming of daar afgewezen te worden wanneer je klankbord er niet mee resoneert. Dit is een langere weg waarbij jouw innerlijke waarneming toch aan de orde dient te komen. Maar doordat er een grotere afstand moet worden overbrugd, onstaat er dan eerder onrust en twijfel. Meer dan ooit moet onrust nu van ons af worden gehouden en zouden we zoveel mogelijk geconcentreerd dienen te zijn en te blijven op dat wat je ingegeven wordt vanuit jezelf.
Is het dan niet belangrijk om op de hoogte te blijven van wat zich afspeelt? In feite is alles dat zich in jezelf afspeelt, in je biologische structuur en in je energielichamen, een individuele vorm van hetzelfde wat zich ook afspeelt om je heen in het totale collectief van mensen en binnen de organisaties en instituten die ze bemensen en voorzien van hun gebundelde individuele invloeden en uitingen, uiterlijke vertoningen die de organisatie of het instituut vorm moet geven en waaruit door het individu weer macht en invloed aan kan worden ontleend.
Dat is één van de redenen waarom mensen die de weg van verandering gaan op een zeker moment niet meer kunnen vertoeven in dergelijke omgevingen. De zoektocht naar de innerlijke aansturing en het benutten daarvan kan erg nuttig zijn in het meehelpen vormgeven van dergelijke omgevingen, totdat de eigen weg tijdelijk smaller wordt en verlangt van het individu om zich terug te trekken in de eigen beschermde omgeving waar onrust en trilling van buitenaf minder aanwezig zijn. De weg die we gaan kent meerdere momenten die nadere effecten op ons hebben en tijdens die fasen kunnen de initiatieven die je neemt of ondergaat zeer divers zijn. Iedere fase heeft zo zijn eigen impact en daar horen wij ons naar te richten willen we er zo goed mogelijk uitkomen, zonder de kleerscheuren die we kunnen opdoen onder invloed van onbedoelde verbindingen.
Terug naar het beleven van de veranderingen op een innerlijke betrokken wijze. Het houdt in dat we moeten proberen totaal géén belang te hechten aan de dingen die gaande zijn of op ons afkomen. Af en toe toetsen is goed, maar niet te vaak. Leven vanuit de overtuiging dat wat gaande is en wat komt, goddelijk aangestuurd is. En als je op het punt van je pad bent aangekomen waar je weet vanuit elke cel van je lichaam dat de aansturing gebeurt vanuit een goddelijke hiërarchie van liefde vanuit de Lichtwerelden, dan kun je vanuit alle rust laten gebeuren wat er gebeuren moet. Dan kun je door die rust die ontstaat het besef tot je laten komen dat je de grote lijnen niet kunt beïnvloeden, hooguit stagnaties en of dwalingen met betrekking tot jezelf kunt veroorzaken. De verschijnselen zijn soms van dien aard dat het niet onverstandig is om medisch advies in te schakelen, maar in alle andere gevallen zullen we moeten proberen om te nemen wat er komt en dienen we het te ondergaan in diep respect.
Deze laatste fase geeft haast geen ruimte om van te herstellen en bij te komen. Het gaat maar door. Het is duidelijk dat de eindsprint is ingezet. De aanspassingen op celniveau zijn nu het hevigst en de energiecentra in het lichaam worden fijn afgestemd en daar waar nodig verder opengezet wat vooral voor het ‘derde oog’ nu volop gaande is. In veel gevallen zullen de gevoeligen onder ons de veranderingen van de aarde ook kunnen ervaren in hun eigen lichaam en dat kan nog weleens de verwarring doen ontstaan over wat je nu eigenlijk ondergaat en voelt.
Het is dus niet altijd objectief in vergelijkingen, de verschillen kunnen te maken hebben met dat waarvoor je hier bent tijdens deze fase en dat wat je zelf nog moet ondergaan.
Mijn eigen instelling is dat alles wat zich aandient ook goed is. En dat alles wat minder prettig is in wat ik zelf moet ondergaan, ook weer overwaait. Het is van groot belang om te blijven vasthouden aan de wetenschap dat wij niet kunnen transformeren tot lichtwezens zonder dat het fysiek lichaam tot op celniveau wordt aangepast, onze frequenties verhoogd worden, onze leefpatronen veranderen, het collectief eerst voldoende meeverandert, de aarde ook hetzelfde proces ondergaat en de consequenties van alle veranderende onderdelen op elkaar zijn afgestemd om samen het juiste moment te ondergaan waarop een lichtervaring of grote gebeurtenis alle onderdelen een stap verder brengt. Wat plaatsvindt is een intelligent aangestuurd proces en daar geef ik mij gaarne aan over. Eigenlijk wordt er van ons tijdens deze fase verlangd om een vorm van egoïsme toe te passen. Want nu gebeurt het, dus nu moeten we het meest voor ons zélf zorgen om dat wat besloten ligt in onze individuele incarnaties ook te laten plaatsvinden zonder belemmeringen door inmenging vanuit onze eigen vrije wil.
Het is de geschikste fase om leefpatronen te veranderen. In vele gevallen is de druk van de veranderingen zo groot dat je niet eens een keus hebt, wil je dit proces heelhuids overleven. De voeding die je tot je neemt staat nu steeds meer onder druk wanneer je daar nog steeds geen goede balans in hebt aangebracht. Voor velen is de indaling van de Ziel begonnen en dat kun je ervaren in het gebied van je Zonnevlecht. Het Hartchakra wordt steeds meer opengezet en ook dat kun je voelen. Branding op de borst, soms steken, hartkloppingen en vreemde pijnscheuten kunnen daar een indicatie van zijn. We worden ‘gedwongen’ (door onszelf) om langzaam maar zeker over te stappen op prana-ademhaling. Terwijl het lichaam wordt verbouwd, terwijl de energie-centra worden opengezet en de indalingen plaatshebben, moeten onze organen zien te leven met de wijze waarop zij dat gewend waren voor de ondersteuning van het fysiek lichaam dat nog voor een deel 3D is én moeten zij intussen de organen die worden aangepast naar 4D/5D ondersteunen op geheel andere wijze. Dit is vooral merkbaar met het hart en de longen. Ben jij iemand die last heeft van kortademigheid, neem dan kleine ademhalingen. Het voorkomt dat je in paniek raakt doordat het niet meer zo gaat zoals je dat gewend was. Voorkom angst en paniek en probeer de prana ademhaling.
Het helpt om een vorm van prana ademhaling te beoefenen in combinatie met de normale zuurstof ademhaling in kleine beetjes. Visualiseer het binnenkomende licht van boven en van beneden en breng het naar je energie centra, je organen en vooral je hart en longen. En haal de prana uit het licht terwijl je je concentreert op je hartcentra als middelpunt. Je kunt een prettige trilling ervaren en merken dat je langer zonder de normale ademhaling kan. Maar doe dit nog niet te lang zonder, doe het in combinatie en bouw het op. Je lichaam heeft nog steeds zuurstof nodig.
Kijkend naar de komende tijd laat zien dat onze aanwezigheid hier zo bedoeld is en wij dus in het grootste vertrouwen kunnen berusten op dat wat komt. De ontknoping komt wanneer alle facetten samenvallen en gereed zijn om het volgende hoofdstuk aan te vangen. En dat geeft mij voldoende voldoening om intussen alles te doen wat ik nog kan doen om gereed te zijn voor de volgende stap. En nadat die zich heeft voorgedaan, dan zal de taak voor velen aanvangen, verdere vormen aannemen of zich uitbreiden.
Tot dan is het raadzaam om ervoor te zorgen dat je alles doet wat in je mogelijkheden ligt om jouw eigen “Met een opdracht naar de Aarde” in gereedstelling te brengen.
In de volste overtuiging van een spoedige volgende stap groet ik jullie,
Rob Behr
www.heartbridge.eu
